Docieplanie budynków od wewnątrz

O Autorze
Profesor Robert Wójcik w Instytucie Budownictwa na Wydziale Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa w Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie wykłada fizykę budowli, budownictwo ogólne oraz przedmioty związane z remontami i modernizacją budowli. Ma wieloletnie doświadczenie w dziedzinie cieplno-wilgotnościowego zabezpieczania obiektów. Jest rzeczoznawcą budowlanym oraz mykologicznym. Za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury i budownictwa otrzymał nagrodę ministra infrastruktury.
W ramach pracy habilitacyjnej opracował metodę odtwarzania izolacji poziomej w istniejących murach z wykorzystaniem iniekcji termohermetycznej. Kapituła konkursu „Cudze chwalicie, swego nie znacie – promocja osiągnięć polskiej nauki” uznała to opracowanie za jedno z 10 najważniejszych osiągnięć naukowych w ostatnich latach w Polsce. Opatentowaną metodę z pozytywnym efektem wdrożono w setkach budynków zabytkowych i niezabytkowych na terenie Polski oraz za granicą.
Autorskie koncepcje w cieplno-wilgotnościowej ochronie budowli, np. opatentowany sposób docieplania budynków od wewnątrz z wykorzystaniem instalacji grzewczej, są weryfikowane w bardzo dobrze wyposażonych i stale udoskonalanych laboratoriach fizyki budowli oraz laboratorium ochrony budowli przed wilgocią i wodą naporową, funkcjonujących w Instytucie Budownictwa UWM.
Autor wykonuje liczne ekspertyzy oraz projekty dotyczące ochrony cieplno-wilgotnościowej budowli. Swoje doświadczenia praktyczne przedstawił w rozdziale XI monografii Budownictwo ogólne, t. 2, Fizyka budowli pod red. prof. Piotra Klemma oraz w monografii Docieplanie budynków od wewnątrz.

Ze wstępu
Przesłanką do napisania monografii jest coraz szerzej akceptowana w środowiskach fizyków budowli, architektów i konserwatorów zabytków zmiana poglądów dotyczących termorenowacji obiektów historycznych. Docieplenie od wewnątrz jest szukaniem możliwie dobrego kompromisu między ograniczeniem strat ciepła i podwyższeniem komfortu cieplnego mieszkań z jednej strony, a kosztami ogrzewania i potrzebą zachowania zabytkowego charakteru budynku z drugiej. Stanowiska w tej sprawie są prezentowane w obszernej literaturze krajowej i zagranicznej [4, 20, 24, 25, 27, 35, 42, 48, 50, 54, 80, 97, 98].


W podstawowym nurcie zainteresowań dociepleniami od wewnątrz pozostają głównie budynki zabytkowe, pełniące pierwotnie różne funkcje, w tym niemieszkalne, które nie mogą być docieplane od zewnątrz. Gruntownej poprawy termoizolacyjności przegród zewnętrznych wymagają budynki przemysłowe, rolnicze, wojskowe, magazynowe, które obecnie przystosowuje się do funkcji mieszkalnych, biurowych, handlowych, o wysokich wymaganiach w zakresie komfortu cieplnego. Na FOT. 1 przedstawiono budynek kotłowni węglowej, zmodernizowanej na Centrum Transferu Technologii UWM. Nowa funkcja obiektu wymagała wykonania naprawy i docieplenia wszystkich ścian zewnętrznych z zachowaniem zabytkowego charakteru elewacji. Przy okazji tego typu doświadczenia praktyczne przenosi się również na budynki, które nie są zabytkowe. Szybki rozwój technologii docieplania od wewnątrz jest również możliwy dzięki rozwojowi i stałemu udoskonalaniu metod ochrony budynków przed wilgocią. Na podstawie wieloletnich badań obiektów poddawanych termomodernizacji można sformułować tezę, że skuteczność i trwałość dociepleń wewnętrznych w głównej mierze zależy od niezawodnego zabezpieczenia budynku przed wilgocią oraz zapewnienia wymaganej wymiany powietrza wewnętrznego.