Niekonwencjonalne systemy kanalizacji

W ostatnim czterdziestoleciu XX wieku występował w kraju bardzo dynamiczny wzrost inwestycji wodociągowych na obszarach wiejskich, co spowodowało bardzo duży wzrost ilości ścieków bytowych.
Natomiast w tym samym okresie bardzo mało realizowano inwestycji kanalizacyjnych, co doprowadziło do dużych zaniedbań na wsi w gospodarce ściekowej. Najczęściej stosowanym na obszarach wiejskich systemem kanalizacji w tym okresie był system bezodpływowy, który polega na gromadzeniu ścieków bytowo gospodarczych w dołach gnilnych i następnie okresowym ich wywożeniu wozami asenizacyjnymi do grupowych oczyszczalni ścieków. Jest to rozwiązanie w eksploatacji bardzo drogie i jak to pokazuje praktyka, rolnicy bardzo rzadko korzystają z wozów asenizacyjnych.
W większości przypadków doły gnilne są nieszczelne lub ścieki z dołów gnilnych rolnicy usuwają tak zwanym sposobem gospodarczym wywożąc je na pola, łąki lub odprowadzając do pobliskiego rowu melioracyjnego. Powoduje to na obszarach wiejskich, stopniowe skażenie zanieczyszczeniami gruntu oraz wód gruntowych i powierzchniowych.
Dopiero w XXI wieku, tuż przed wstąpieniem i po wstąpieniu do Unii Europejskiej, nastąpił dynamiczny wzrost inwestycji kanalizacyjnych na obszarach wiejskich. Do wzrostu inwestycji kanalizacyjnych przyczynił się wzrost świadomości ekologicznej samych rolników i unijne fundusze strukturalne związane z dostosowywaniem obszarów wiejskich w Polsce do standardów obowiązujących w Unii Europejskiej. Przy porządkowaniu gospodarki ściekowej na obszarach wiejskich należy pamiętać, aby stosować rozwiązania adekwatne od występujących warunków gruntowo wodnych