Język programowania wysokiego poziomu C++ Programowanie obiektowe

Język programowania wysokiego poziomu C++ Programowanie obiektowe
Jedną z cech wyróżniających język C++ spośród innych języków programowania
w okresie, w którym pojawił się na rynku, była możliwość przeciążania funkcji.
Technika ta nie mogła być stosowana w językach, w których kompilator nie pozwalał
na definiowanie kilku funkcji o takiej samej nazwie, w tym samym zakresie
ważności. Oznaczało to, że w każdym miejscu programu mogły być dostępne tylko
funkcje o różnych nazwach. Sytuacja taka miała miejsce w wielu popularnych językach
programowania wysokiego poziomu, między innymi w Pascalu, Fortranie czy C,
który jest protoplastą języka C++.
Jedną z konsekwencji pojawienia się możliwości przeciążania funkcji w obiektowym
języku programowania C++ jest dosyć częste uznawanie tej techniki za
obiektową lub przynajmniej z pogranicza programowania obiektowego i nieobiektowego.
Dzieje się tak również dlatego, że istotą przeciążania jest automatyczny
wybór przez kompilator odpowiedniej wersji spośród funkcji o takiej
samej nazwie w momencie jej wywołania w zależności od typów argumentów,
z którymi funkcję wywołano. Dzięki temu użytkownik nie musi samodzielnie troszczyć
się o dopasowywanie składni wywołania funkcji do odpowiedniej jej wersji.
Niemniej traktowanie przeciążania funkcji jako techniki obiektowej jest kwestią
problematyczną i zależy od sformułowania definicji programowania obiektowego.
Nazwa samej techniki pochodzi od angielskiego słowa
przeciążanie, nadmierne obciążenie lub przeładowanie, ma także kilka innych znaczeń.
W polskiej literaturze tematu mówi się zazwyczaj o przeciążaniu lub przeładowaniu
funkcji.
overloading, oznaczającego