Zarys angiologii czynnościowej

Przekazując do rąk Czytelnika niniejszą monografię, należy wyjaśnić pew­ne niedomówienia wynikające z obowiązującego mianownictwa anatomicz­nego. Mianowicie mianownictwo anatomiczne wyróżnia angiologię (z grec­kiego: angeion — naczynie), czyli naukę o naczyniach, w której należałoby wyróżnić dwa układy: układ krążenia (określenie powszechnie używane we wszystkich dyscyplinach klinicznych i tak już „zadomowione", że nie sposób go uniknąć), mimo, że nie ma go w obowiązującym mianownictwie, zaliczamy do niego serce, tętnice, żyły oraz śledzionę jako zbiornik krwi; drugim układem zawartym w ramach angiologii, jest układ chłonny, do któ­rego zaliczamy te struktury przez które bezpośrednio przepływa chłonka tj. naczynia i węzły chłonne. Inne narządy jak np. grasica, nie powinny być zaliczane do tego układu, jak to jest w powszechnym zwyczaju, lecz do gruczołów dokrewnych jak to jest zresztą w mianownictwie.
W opracowaniu użyłem mian według obowiązującego Mianownictwa Anatomicznego Paryskiego (NAP), ze wszystkimi poprawkami oraz według Polskiego Mianownictwa Histologicznego. Tam gdzie było to konieczne, wprowadziłem nazwy powszechnie używane, a nie uwzględnione w NAP, które oznaczyłem gwiazdką*, oraz w odsyłaczach niektóre eponimy ze względu na ich popularność. Jednostki miar podałem według Międzynaro­dowego Układu jednostek Miar (SI).
Za pomoc w opracowaniu rozdziału o unaczynieniu narządów płciowych krążeniu płodowym, serdecznie dziękuję mojej córce Małgorzacie (gineko­logowi i położnikowi), a za wykonanie rycin, których liczba wydaje się wystarczająca dla zrozumienia tekstu, plastykowi p. Andrzejowi Grzelakowi.
W treści monografii szczególną uwagę zwróciliśmy na aspekty czyn­nościowe i kliniczne omawianych struktur, a także na stosunki topograficzne. Mam nadzieję, że pozycja ta będzie przydatna w poznawaniu tego niełat­wego, a jakże ważnego działu anatomii.